Stanisław Lem podobno bardzo szybko jak na siebie napisał ten zbiór krótkich humoresek, podporządkowanych wspólnemu zamysłowi. Cybernetyczną rzeczywistość z przyszłości połączył z baśniowym światem dawnych stuleci. To nie wszystko, całość okrasił staropolską stylizacją, odwołał się do języka Sienkiewicza i do pamiętników Paska, tworząc język zwany starobocim. Przecież roboty wyemancypowały się spod władzy ludzi i nikt nie mógł zabronić im kultywowania średniowiecznych obyczajów, skoro miały na to ochotę... Zabawne zestawienie baśni i science fiction zaowocowało kolejnymi pomysłami. Rycerzami były zmechanizowane, dobrze naoliwione roboty, a rolę czarnoksiężników przejęli uczeni konstruktorzy, którzy potrafili dużo więcej niż inni i w baśniowym świecie walczyli za pomocą czarów i różdżek. Tu ich orężem były technika i rozum. Leśne i polne drogi zamienili na kosmiczną przestrzeń, a piękne rumaki na nowoczesne kosmoloty. „Bajki robotów” zapoczątkowały cykl nazwany potem „Cyberiadą”. Pozycja zawiera także: Jak jest „ślusaria” po angielsku? Rozmowa z MICHAELEM KANDELEM, tłumaczem, o trudach przekładania neologizmów Lema Roboty i ludzie. Posłowie prof. Jerzego Jarzębskiego Spis treści: I. Trzej elektrycerze II. Uranowe uszy III. Jak Erg Samowzbudnik bladawca pokonał IV. Skarby króla Biskalara V. Dwa potwory VI. Biała śmierć VII. Jak Mikromił i Gigacyan ucieczkę mgławic wszczęli VIII. Doradcy króla Hydropsa IX. Przyjaciel Automateusza X. Król Globares i mędrcy XI. Bajka o królu Murdasie XII. Z dzieła Cyfrotikon, czyli o dewijacyach, superfiksacyach a waryjacyach serdecznych. O królewiczu Ferrycym i królewnie Krystali XIII. Posłowie: „Roboty i ludzie” (Jerzy Jarzębski) XIV. Słownik terminów Lemowskich, cz. VII XV. „Jak jest «ślusaria» po angielsku?” (z Michaelem Kandelem rozmawia Wojciech Orliński) XVI. Nota wydawnicza